Test Martindale’a i test Wyzenbeek’a

Przy wyborze tkaniny tapicerskiej zazwyczaj zwracamy uwagę na to, jak dany materiał wygląda oraz jaką posiada strukturę. Dla laika ocena jego trwałości jest praktycznie niemożliwa z uwagi na prosty fakt, że wszystko co nowe musi być ładne. Istnieją wszelako dwa tajemnicze testy, pozwalające określić jakość i trwałość tkaniny tapicerskiej bez konieczności rocznego siadania i wstawania non stop z kanapy… 🙂

Testy Wyzenbeeka i Martindale’a to dwie metody powszechnie stosowane do przewidywania podatności na zużycie. Rzeczywista wydajność zależy od wielu czynników, takich jak zawartość włókien, sploty, wykończenia, projekt mebli, konserwacja, czyszczenie i użytkowanie. Trwałość tkaniny obiciowej to złożona interakcja szeregu testów użytkowych, które prócz ścieralności obejmują poślizg szwów, meblowanie, wytrzymałość na rozciąganie i użytkowanie. 

Zarówno Wyzenbeek, jak i Martindale są testami ścieralności/ocierania, testującymi różne właściwości tkaniny. Pierwszy z nich polega na pocieraniu wzdłuż osnowy i wątku tkaniny, podczas gdy drugi oparty jest na pocieraniu ósemkowym. Sukces w jednym teście nie musi wcale oznaczać osiągnięcia satysfakcjonującego rezultatu w drugim z nich.

Czym jest test Martindale’a?

Jakość tkaniny ocenia się głównie cyklami Martindale’a, określającymi  wytrzymałość tapicerki na przetarcie. Materiał testuje się wełną czesankową, która zatacza ósemki na materiale – tak by jak najlepiej imitować naturalny proces zużywania się tapicerki. Podana wartość to ilość cykli, które zatoczyła głowica trąca do czasu pojawienia się znaczących zmian w wyglądzie materiału (dziury, przetarcia, silne zmechacenie). W praktyce test taki trwa kilka godzin a nawet kilka dni – w zależności od jakości testowanej tkaniny. Liczba cykli określa stopień ścierania. Im wyższy wynik uzyskany w teście, tym lepsza jakość tkaniny.

Kierując się kryteriami oceny Niemieckiego Instytutu Tapicerskiego (owszem, istnieje coś takiego) określamy możliwość dopuszczenia tkaniny do użytkowania w określonych warunkach. Zwrócić należy uwagę na to, że przyjmuje się inne wartości w zależności od tego na jak twardą piankę nałożona jest tkanina.

Prywatne użytkowanie:
10.000 (miękka pianka) oraz 15.000 (twarda pianka)
Użytek komercyjny (np. w biurach):
25.000 (miękka pianka) oraz 35.000 (twarda pianka)
Użytek publiczny:
30.000 (miękka pianka) oraz 40.000 (twarda pianka)

Uważa się jednak, iż w rzeczywistości przyjąć należy „na zapas” tak +10 000 do każdej wartości więc wertując kolejny raz katalog z tkaninami lub próbnik i widząc informację  że dana tkanina posiada odporność na ścieranie liczoną w 40 000 cyklach Martindale’a to będziesz już wiedzieć, że zdecydowanie jest to tkanina z wyższej półki cenowej. 

Martindale jest jednostką do ilościowego określania odporności tekstyliów na ścieranie, zwłaszcza stosowanych do tapicerki. Maszyna Martindale testuje również pod kątem mechacenia tkanin.

W Stanach Zjednoczonych zamiast Martindale’a często używany jest test Wyzenbeek’a .

Czym jest test Wyzenbeek’a?

Do testu używana jest specjalna maszyna, pozwalająca na ciasne naciągnięcie próbki badanej tkaniny w ramę. Poszczególne próbki do badań wycięte z kierunku osnowy i wątku są następnie pocierane tam i z powrotem przy użyciu zatwierdzonej tkaniny jako ścierniwa. Liczba podwójnych cykli przetarcia uzyskanych przed wystąpieniem dwóch pęknięć przędzy lub zaobserwowania zauważalnego zużycia jest rejestrowana jako ocena ścieralności tkaniny.
Przykłady zastosowań końcowych instalacji o wysokim stopniu obciążenia to: firmy, pokoje/apartamenty hotelowe; sale konferencyjne i jadalnie/stołówki. Istnieją sytuacje ekstremalnego zużycia, które mogą wymagać bardzo wysokiego poziomu odporności na ścieranie: całodobowe terminale transportowe, całodobowy telemarketing, całodobowe pogotowie medyczne, całodobowe strefy gier hazardowych w kasynach oraz takie miejsca publicznych zgromadzeń, jak teatry, stadiony, sale wykładowe, fast foody, kawiarnie i restauracje.

Poziomy ścierania są często zawyżone w błędnym założeniu, że testy ścierania przewidują ogólną trwałość i żywotność produktu. Niedawne badanie branżowe wykazało, że w przypadku wielu zastosowań końcowych czynniki inne niż ścieranie powierzchni z większym prawdopodobieństwem prowadzą do uszkodzenia tkaniny i dlatego należy je brać pod uwagę przy ocenie trwałości produktu.

Odporność na ścieranie to jednak tylko jeden z elementów trwałości materiału. Uwzględnienie tego w połączeniu z innymi istotnymi czynnikami pozwoli wybrać najbardziej odpowiednie tkaniny.

Jeśli to możliwe, przejrzyj wyniki innych testów właściwości fizycznych pod kątem trwałości. Same wyniki ścierania nie pozwalają w pełni przewidzieć żywotności produktu. Pod uwagę należy wziąć natężenie ruchu w otoczeniu oraz zużycie, jakie może mieć tkanina. Należy pamiętać, że testy fizyczne zalecane pod kątem trwałości nie wskazują, jak dany produkt będzie działał w szkodliwym środowisku. Określić trzeba także czy tkanina regularnie będzie czyszczona w profesjonalny sposób. Brud jest wrogiem każdej tkaniny lecz niewłaściwe jej czyszczenie również wpłynie na trwałość i skróci żywotność produktu.